ZA ŻADNE SKARBY

Tytuł: ''Za żadne skarby''

Autor: Vera Falski

Seria: brak

Gatunek: obyczajowa
Wydawnictwo: Otwarte

Liczba stron: 438

Data wydania w Polsce: 06.05.2015

Okładka: miękka ze skrzydełkami

Cena z okładki: 34,90 zł

Ocena: ★★★★★

Ewa spełniła swoje marzenie – wyrwała się z małej mazurskiej wsi, skończyła mikrobiologię. Właśnie wybiera się na staż naukowy do Paryża. Ma też całkiem sensownego faceta. 

I nagle wszystko się kończy. Jeden telefon uruchamia bieg zdarzeń, jakich Ewa nigdy by się nie spodziewała. Dziewczyna wraca do zaściankowej rzeczywistości, do pijącego ojca i chorego brata. Przed nią wiele problemów, ale też miłość do utraty tchu. Co zrobi Ewa? Jedno jest pewne: za żadne skarby się nie podda!

***

Co taka horroromaniaczka jak ja robi z taką książką? Nawraca się!

Na tę popularniejszą stronę mocy starałam się przejść już dawno, ale nawet Nora Roberts nie zachęciła mnie do tego. ''Za żadne skarby'' zachwyciło mnie od razu szatą graficzną. Piękna, naturalna kobieta i cudowny krajobraz. Opis taki... przewidywalny. Zakończyłam zbiór opowiadań Christie i od razu zabrałam się za debiut (?) Very Falski i... Po dwóch dniach odkładałam przeczytaną książkę na półkę. 

Początek był bardzo lekki (reszta książki nie odstaje) i dość przewidywalny. Zawsze coś psuje się, gdy coś się układa. Powód, dla którego Ewa spotkała ''księcia z bajki'' niezbyt świeży. On, w białej zbroi na swoim wierzchowcu ratuje ją przed bandą łotrów (w spodniach, koszulce i z dubeltówką odstrasza pijaną zgraję Cichego). Zabiera ją do pałacu i żyją długo i szczęśliwie (do swojej luksusowej willi i... nie określiłabym tego ''długo i szczęśliwie'').

Książka z czasem staje się thillerem, straszliwą pogonią, maskaradą uczuć, łapiącym za serce dramatem. W to wszystko autorka wplątała część historyczną i nawet osoby, które tak jak ja płakać po książkach nie lubią i rzadko to robią będą musiały powalczyć ze swoimi emocjami.

Jeśli chodzi o strony techniczne, książka jak na prawie pięćset stron jest lekka. Podczas czytania nie musimy jej ''łamać'', ponieważ kartki mimo tego, iż zostały dobrze sklejone, nie przylegają do siebie. Czcionka jak dla mnie wystarczająco duża, a rozdziały o odpowiedniej objętości. 

Wszystko czyta się niewiarygodnie szybko, a autorka pisze z różnych perspektyw, różnymi stylami, np.

I ''Teraz pozostało tylko czekać. Jego konsultantki podkreślały znaczenie i moc rozłąki po ''zarzuceniu haczyka''. O ile dobrze zrozumiał ten mechanizm, przypominało to zasianie ziarna (oświadczyny) i zasilenie go substancjami odżywczymi (wizja szczęśliwego życia w następstwie ślubu).''

II '' - W Arkadii?

- I w Złotych Tarasach.

- Zajebiaszczo! Jaram się! (...) Weź, sista wyluzuj. (...) Faktycznie, zimno jak cholera w tej waszej Warszawce.''

III ''Ciemne dni nam nastały, Anielo. Nieustannie drżę o swoje życie. (...) Raz umknęłam ruskim żołdakom i przesiedziałam, sama nie wiem ile, w dziupli w wierzbie na mokradłach.''

IV ''Idiota myślący fiutem i co mu z tego przyszło? (...) Aleks szantażował go jak ostatni frajer. Dureń nie wiedział, na co się porywa. Albo przecenił swoje możliwości. (...) Choćby miał ją z gardła wydrzeć tej zdzirze, nie odpuści.''

Książkę polecam wszystkim. Nie jest to ciężka lektura, w sam raz na lato czy wiosnę, chociaż sprawdzi się zawsze. Zadziwiające jest to, jak nie doceniamy rodowitych twórców. Na szczęście dzięki Verze Falski mam ochotę na więcej polskiej literatury.