REPLIKA

Tytuł: ''Replika''

Autor: Lauren Oliver

Seria: brak

Gatunek: fantastyka
Wydawnictwo: Otwarte/Moondrive

Liczba stron: 448

Data wydania w Polsce: 2017

Oprawa: miękka ze skrzydełkami

Cena z okładki: 39,90

Ocena: ★★★★★☆☆☆☆☆

Gemma ma kompleksy. Od zawsze była chorowita i dużo czasu spędzała w szpitalach – nosi po nich pamiątkę w postaci blizny w okolicy serca. W szkole koleżanki jej dokuczają, chłopaki z klasy nie interesują się nią i nie ma przyjaciół. Rodzice chcąc wynagrodzić córce trudne dzieciństwo, trzymają ją pod kloszem, ale to nie wpływa dobrze na Gemmę. Gdy pojawia się okazja wyjazdu na wycieczkę na Florydę, dziewczyna postanawia wyrwać się ze swojej miejscowości i na chwilę zapomnieć o swoich troskach. Niestety, w ostatniej chwili rodzice zakazują jej wyjazdu. Gemma podsłuchuje ich rozmowę i dowiaduje się, że ma to związek z tajemniczą kliniką w Heaven, znajdującą się na wyspie niedaleko miejsca, gdzie miała jechać. Postanawia więc uciec z domu i sprawdzić, co tak naprawdę tam się stało. Jakie tajemnice odkryje? I co łączy ją z Lirą, dziewczyną, którą spotka na swojej drodze?

Dwie dziewczyny, dwie historie, jedna zapierająca dech w piersiach powieść. Poznaj losy Gemmy i Liry w niezwykłej formie. W każdym momencie możesz odwrócić książkę i spojrzeć na wydarzenia oczami drugiej bohaterki.

***

Nie będę rozwodzić się nad tym, że "Replikę" można czytać na trzy sposoby, bo to już każdy wie. Pomysł trafny, zaskakujący, intrygujący, szkoda, że na tym się kończy.

Lauren Oliver ma irytujący styl pisania. Ciągle powtarza te same zwroty, np. "Jego oczy wyglądały jak dwie jamy", "Jej oczy wyglądały jak ciemne jamy" lub "W lustrze moje oczy wyglądały jak dwie ciemne jamy". Dodatkowo w trakcie czytania zauważyłam kilka błędów logicznych, ale już zapomniałam na czym polegały (już zapominam tę książkę!).

Zaczęłam od Gemmy. Jej historia jest po prostu nudna. Dziewczyna zachowuje się bardzo dziecinnie, sprawia wrażenie trochę głupiej i z czasem zaczyna nas irytować fakt, że jest gruba i musi o tym mówić. Ciągle. Cały czas narzeka. Że spodenki wrzynają jej się w uda, że je batoniki w kibelku, że palce może przyrównać do parówek. Ojej, ile można!?

Lira jest mniej irytująca, ale czytanie drugi raz tego samego było dla mnie trochę nudne. Dodatkowo sprawiło to, że w części Gemmy dużo wątków opisano pobieżnie. W pewnym momencie nastolatka zdradza Lirze tajemnicę o jej pochodzeniu, pojawia się opis krzyku dziewczyny i w następnym rozdziale wszystko dzieje się jak gdyby nigdy nic. Odpowiedź poznajemy dopiero w opowieści repliki. 

Obie historie kończą się zbyt szybko i niejasno. Może się wydawać, że autorka planuje drugą część (Ale po co? Żeby to tylko wyjaśnić?) albo nie chciało jej się rozwiązać niektórych kwestii, nie wiedziała jak to zrobić i po prostu je zostawiła.

Świat stworzony przez Lauren Oliver jest bardzo ciekawy, zaskakujący i porywający, jeśli napisałaby książkę tylko o nim lub osadzoną w jego realiach. W tej postaci nie jest zbyt dobrze. Jest przeciętnie i nudno.

***

"A prawda przypomina tworzeni fikcji."

"(...)wystarczy podążać za pieniędzmi"

"Życie nie daje drugiej szansy."

"Co posiejesz, to zbierzesz."

"Nikt nie rodził się potworem , nie czyniły tego okoliczności ani los. Potwory chciały być potworami. Tylko takie narodziny były przerażające i one ciągle, każdego dnia, zdarzały się na nowo."

"Ale wiedzieć coś to nie to samo, co zobaczyć."

"(...) ciekawość prowadzi do rozczarowania."

"To właśnie wszystko zmienia. Możliwość wyboru i nasze decyzje.'