Autor: Agnès Ledig
Seria: brak
Gatunek: obyczajowa
Wydawnictwo: Andromeda
Liczba stron:
Data wydania w Polsce: .2017
Okładka: miękka
Cena z okładki:
Ocena: ★★★★★★★☆☆☆
W tej książce jest historia, która potrafi wyleczyć z największego bólu. Opowieść, która może uskrzydlić Twoje życie. Fabuła, którą jedno dobre serce dziel się z innymi. Dotkniesz życia od jego najpiękniejszej strony, choć to nie znaczy, że unikniesz łez.
Julie ma dwadzieścia lat i samotnie wychowuje dziecko. Pracuje w supermarkecie, choć miała studiować biologię. Paul dobiega sześćdziesiątki, jest zamożnym człowiekiem, ale owdowiał. Pewnego dnia robi zakupy w sklepie Julie... Tak, tego dnia wszystko się zmieni, ale zupełnie nie tak, jak myślisz.
Arabskie przysłowie mówi: "Nie opuszczaj rąk, bo możesz to zrobić na dwie sekundy przed cudem". dwie sekundy wystarczą, by odmienić życie Julie, pewnej kasjerki z supermarketu, i Twoje.
"Dwie sekundy przed cudem" to powieść, która wyrosła z własnych doświadczeń Agnès Ledig. Książka-terapia, którą autorka zastosowała najpierw na sobie. Jednak ponad 300 000 egzemplarzy sprzedanych we Francji i wydania w 12 innych krajach świadczą o tym, jak wiele dobra dała ta książka czytelnikom z całego świata. W 2013 roku otrzymała prestiżową nagrodę Prix des Maisons de la Presse.
Julie ma dwadzieścia lat i samotnie wychowuje dziecko. Pracuje w supermarkecie, choć miała studiować biologię. Paul dobiega sześćdziesiątki, jest zamożnym człowiekiem, ale owdowiał. Pewnego dnia robi zakupy w sklepie Julie... Tak, tego dnia wszystko się zmieni, ale zupełnie nie tak, jak myślisz.
Arabskie przysłowie mówi: "Nie opuszczaj rąk, bo możesz to zrobić na dwie sekundy przed cudem". dwie sekundy wystarczą, by odmienić życie Julie, pewnej kasjerki z supermarketu, i Twoje.
"Dwie sekundy przed cudem" to powieść, która wyrosła z własnych doświadczeń Agnès Ledig. Książka-terapia, którą autorka zastosowała najpierw na sobie. Jednak ponad 300 000 egzemplarzy sprzedanych we Francji i wydania w 12 innych krajach świadczą o tym, jak wiele dobra dała ta książka czytelnikom z całego świata. W 2013 roku otrzymała prestiżową nagrodę Prix des Maisons de la Presse.
***
Książka pani Ledig z założenia ma wzruszać, zmieniać światopogląd, wywoływać refleksje. Książka pani Ledig wzrusza, zmienia światopogląd i wywołuje refleksje.
Bo kto z nas nie wzrusza się krzywdą dziecka? Kto z nas kiedykolwiek pomyślał o kasjerce w supermarkecie, że musi jej być ciężko i przydałaby się jej odrobina otuchy? Kto z nas nie spojrzał kiedyś na swoje życie i nie powiedział: Chcę coś zmienić. Teraz?
Główna bohaterka "Dwóch sekund przed cudem" jest kasjerką. Dokładnie opisuje nam swoją pracę i warunki, w których przyszło jej zarabiać na trzyletniego synka. Ta dwudziestoletnia kobieta wyciska z siebie siódme poty, by mieć za co kupić Lulu pieluszki i makaron na obiad, bo na mięso jej nie stać. Każdego dnia martwi się o to, czy dojedzie do pracy, bo już dawno powinna oddać do naprawy samochód. Samochód czy czynsz? Mięso czy ubrania? Telefon czy fotelik dla dziecka?
Wszystko zmienia się, gdy Julie spotyka Paula. Bogaty starszy pan chce wyjechać z synem do Bretanii. Oboje przeżyli ostatnio koszmary życiowe. Zabierają ze sobą kasjerkę i Lulu. Wakacje zapowiadają się świetnie i takie właśnie są. Bohaterowie rozwiązują swoje problemy, stają twarzą w twarz z potworami przeszłości. Jest wspaniale. I właśnie wtedy wydarza się tragedia.
Ledig bazuje na tematach, które muszą wzruszyć każdego, więc można to uznać za typowe i mało odkrywcze. Robi to jednak w sposób wysublimowany, delikatny. Rozdziały pisane z perspektywy Julie są płynne... Jakoś... Chce się je czytać. Magiczne!
Ciężko to jednak uznać za coś niezwykłego, wartego wszelakich nagród, bo bazuje na czymś, co musi przynieść zamierzony skutek i w sumie nie jest dziełem porywającym, ekscytującym, ale jednak dobrym, bardzo dobrym. Opowieść o cudzie, który się nie wydarzył... Ale czy na pewno?
***
"Empatia to podać rękę komuś, kto wpadł do dołu, a nie wskoczyć tam za nim, by wyszedł po twoich plecach."
"Nie opuszczaj rąk, bo możesz to zrobić na dwie sekundy przed cudem."
"Szczęście przychodzi do tych, którzy potrafią się śmiać."
"Cisza ma tę zaletę, że pozwala przemówić spojrzeniu, temu zwierciadłu duszy. Kiedy się milczy, lepiej słychać to, co w głębi."
Dla mnie ta historia, choć smutna i życiowa była też nudna, przewidywalna i powtarzająca ten sam schemat. Troszkę się na niej zawiodłam. :c
OdpowiedzUsuńOpis brzmi ciekawie, chociaż książka może się czasem okazać banalna.
OdpowiedzUsuńDziękuję za tą ciekawą recenzję. Czytałam, że książka ta jest cudowna, recenzja zachęciła do sięgnięcia po nią i chętnie ją przeczytam, gdy nadarzy się taka okazja, bo literatura obyczajowa, to w sam raz coś dla mnie :).
OdpowiedzUsuń