Wielkie namiętności, wyrafinowane smaki i życie na romantycznym rauszu – to codzienność tytułowej bohaterki, która zdążyła już zdobyć serca czytelniczek w "Przebudzeniu Lukrecji". Jest kobietą świadomą siebie, co w połączeniu ze szczyptą szaleństwa i humoru sprawia, że odnajduje swoją życiową pasję i wielką miłość. Teraz pragnie rozwijać i jedno, i drugie. O ile z rozwojem biznesu idzie jej coraz lepiej, to z miłością bywa trudniej. Wprawdzie spotkała wreszcie mężczyznę pragnącego być tam, gdzie ona i smakować z nią życie, jednak nawet tryskająca fontanna endorfin nie wystarcza w zderzeniu z odmiennością natury dwóch płci.
Jak poradzi sobie nasza bohaterka? Czy uda jej się pokonać małe klęski i zaznać miłosnego triumfu? Przekonaj się, sięgając po "Owoce Lukrecji".
Lukrecja przejechała się na Cezarym, ale nie na swoich przyjaciółkach, więc w drugim tomie jej poczynań, śledzimy życiorysy trzech zakręconych kobiet. Pojawiają się Konstanty, Piotr, Jeremi... Czy razem z nimi pojawi się coś więcej?
Laura Adori nadal zachwyca. Nie można się oprzeć tym pięknym opisom kwiatów, zapachów i potraw. Wszystko jest takie magiczne, lśniące, kuszące... Sama czuję ten oszałamiający zapach zagranicznych przypraw i mam ochotę biec do kwiaciarni, by zobaczyć na własne oczy te cudnie opisane kwiaty o niezwykłych nazwach.
Jest dużo śmiechu i o ile w pierwszej części uważałam to za ogromny atut, to teraz nie jestem tego taka pewna. Nie chcę napisać, że czterdziestolatki nie mogą biegać w nocy po parku przebrane za wilczyce i odprawiać czarów, ale przyznajcie, że wszystko ma swoje granice. Adori trochę je nagina i boję się, żeby nie przesadziła.
Nie mniej czuję ogromną ochotę na trzecią część książek o Lukrecji. Mam nadzieję, że na ziemi przodkiń odnajdzie swoją wielką miłość (niby już ją odnalazła, ale średnio podoba mi się ten Konstanty). Taka wiosenna książka jesienią to ogromna przyjemność.
Lukrecja przejechała się na Cezarym, ale nie na swoich przyjaciółkach, więc w drugim tomie jej poczynań, śledzimy życiorysy trzech zakręconych kobiet. Pojawiają się Konstanty, Piotr, Jeremi... Czy razem z nimi pojawi się coś więcej?
Laura Adori nadal zachwyca. Nie można się oprzeć tym pięknym opisom kwiatów, zapachów i potraw. Wszystko jest takie magiczne, lśniące, kuszące... Sama czuję ten oszałamiający zapach zagranicznych przypraw i mam ochotę biec do kwiaciarni, by zobaczyć na własne oczy te cudnie opisane kwiaty o niezwykłych nazwach.
Jest dużo śmiechu i o ile w pierwszej części uważałam to za ogromny atut, to teraz nie jestem tego taka pewna. Nie chcę napisać, że czterdziestolatki nie mogą biegać w nocy po parku przebrane za wilczyce i odprawiać czarów, ale przyznajcie, że wszystko ma swoje granice. Adori trochę je nagina i boję się, żeby nie przesadziła.
Nie mniej czuję ogromną ochotę na trzecią część książek o Lukrecji. Mam nadzieję, że na ziemi przodkiń odnajdzie swoją wielką miłość (niby już ją odnalazła, ale średnio podoba mi się ten Konstanty). Taka wiosenna książka jesienią to ogromna przyjemność.
"Drugą szansę mężczyzna może dostać, ale od drugiej kobiety."
"W raju zawsze czeka to, co jest w nas."
"Porażka nigdy nie jest totalna, a sukces wieczny, więc liczy się tylko odwaga."
"(...) nie chodzi o to, żeby facet lubił to samo, co ty, tylko żeby lubił zmieniać dla ciebie to, co miał zwyczaj lubić."
"Reczy dodają nam wartości, gdy nie cenimy siebie, a jeśli cenisz siebie, to ty dodajesz wartości rzeczom."
"- (...) nie ma czegoś takiego jak sprawiedliwość. (...)
- Chcesz powiedzieć, że prawda jest zmyślona?
- Raczej umowna."
"Ludzie są tacy sami jak oceany, tylko w środku bardziej mętni."
"Ruch to życie."
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz