5 sposobów na... KSIĄŻKI

     Książki od zawsze były dla mnie nieodłączną częścią dnia. Wracając ze szkoły, jadąc do niej, czekając na autobus lub znajomego, podczas burzy, ulewy, śnieżycy, bezsennej nocy, nudnego dnia czy choroby. Biblioteka jest moim małym, prywatnym azylem. Przechadzam się między półkami, dotykam podniszczonych okładek, rozmawiam z bibliotekarką. Wychodząc z tej świątyni czuję na palcach drobinki kurzu, a moje ubrania niemalże pachną milionami dłoni, które przewracały strony. Patrząc na setki złączonych kartek jestem pod wrażeniem tego, że na każdej kryje się nowa nieodparta historia. W jednym pomieszczeniu przeżywamy tysiące żyć. Ale... co zrobić, gdy książka parzy nasze ręce przy każdym dotknięciu?

1.

     Czasami zdarza mi się, że patrząc na kartki widzę tylko egipskie hieroglify. Zdaję sobie sprawę z tego, że autor wkłada w swoje małe arcydzieło całe serce. Ślęczy nad nim miesiącami, a często nawet latami, ale nic nie mogę na to poradzić. Pożółkłe strony od jakiegoś czasu źle wpływają na moje oczy. Literki rozmazują się i łączą. Staram się wybierać książki z białymi stronami i wyraźnym, czarnym tekstem.

2.

     Książka jest dla nas wielką przyjemnością. Wędrowanie z wymyślnymi bohaterami w często niewygodnych scenach, dla nas powinno być wygodne! Czytając w autobusie opieram nogi o siedzenie przede mną, rozwiązuję szal, gdy trwamy w zimowym klimacie, ale i tak odczuwam dyskomfort. Dopiero w swoim ulubionym fotelu, przykryta ulubionym kocem z filiżanką ulubionej kawy mogę w pełni delektować się ulubioną lekturą.    

3.

     Nigdy nie zwracałam uwagi na okładkę książki. Unikałam jedynie krzykliwych, różowych tytułów na jeszcze bardziej różowym tle. Nie ważne czy ''opakowanie'' było stare, naderwane, wygniecione czy poplamione. Liczyła się treść. Niestety coraz częściej trafiały mi się brakujące lub tak poplamione strony, że nie pozwalały na czytanie. Nie mam obsesji na tym punkcie, ale staram się wypożyczać w miarę nowsze wydania.

4.

     Błagam! Zwykła kartka, kalendarzyk czy papierek. Wszystko, ale nie zaginanie rogów! Pisarz siedzi, tworzy, rwie włosy z głowy. Redaktor dobiera okładki, poprawia. Drukarz pilnuje produkcji... A Pan Ktosiek wypożycza książkę, zagina róg, oblewa kartkę kawą (zdarza się, ale napiszmy ołówkiem małe przeprosiny dla ewentualnego, kolejnego czytelnika, jeśli nie udaje nam się usunąć plamy. Pod żadnym pozorem nie wyrywajmy jej z książki!), wrzuca lekturę do brudnej torby... Ugh! Nie mówię o trzymaniu jej w sterylnym opakowaniu i przewracaniu stron pensetą, ale bądźmy ostrożni. 

5.

     Coś mnie zaczęło w książkach... odpychać. Coś, okazało się popularnością. Jestem wielką pasjonatką książek Stephena Kinga. Wiem, że niektóre jego dzieła są hitami, filmami i Bóg wie czym. Zaczęło mnie natomiast przerażać to, że gdy znajdziemy świetną książkę, ktoś o niej napisze, potem znów ktoś i ktoś i ktoś i ktoś i o Jezusie Najświętszy! Wszyscy czytają, oglądają ekranizację, bo? Bo ktoś tak powiedział. Nie chciałabym wymieniać, ale niestety ''Gwiazd naszych wina'', ''Zniszcz ten dziennik'' czy ''Trzy metry nad niebem''...  Odstrasza mnie ich popularność. Wstrzymam się.

Jakie macie zdanie na ten temat?

Chcecie kolejny post tego typu?

Jeśli tak, to o czym?

Zdjęcia pochodzą ze strony We heart it.